Akıl hastanesinde kalan o sarışın, zayıf kız akardeonunu çalarken hep aşkını düşünüyormuş meğer.
Çaldığı bütün parçaları onun hayaline adıyormuş.
Gözlerinden anlamıştım zaten. Başka türlüsü mümkün değil.
İnsanın ancak aşkı için şarkı söylerken gözleri bu kadar parlar.
Hele bu kadar solgun bir yüzle şarkı söylerken birden değişiveriyorsa..
Bir enstrüman çalmayı sırf bunun için isterdim.
Biliyor musun sonbahar gelince İstanbul susuyor birden.
Bu şehir sustuğunda en çok martılar hüzünlenir.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben bir şarkıyı arıyorum.
Ben seni arıyorum.
Tarık TUFAN
8 yorum:
ARADIKLARIMIZI BULABİLMEK ÜMİDİYLE...ARAYIŞLARIMIZ OLMASA KENDİMİZİ BULAMAZDIK HERHALDE??...:)
gelelim bu g�n�n mesaj�na
herkeze mutlu sagl�kl� ve huzurlu bir hafta diliyorum
vee en super haberi en sona saklad�m....
s�k� durun geliyorrr
cumaninnnn gelmesine sadece 4 g�nnn kald�����ya�as�nnnnn
mutlu haftasonlarıııı
sevgilerimle
Sevdiklerimizde, asıl sevilmesi lazım geleni görebilsek ne kadar muhteşem olurdu. O zaman aşklar aşk-ı hakikiye kalbolurdu. Firaklar olmazdı. Zira Kalb evlerimiz, sahibi olana aittir. Sevdiysek sahibi de Kalblerin asıl sahibidir, evlerin sahibi gibi.
Acaba dursak bir an ve sorsak O ne istiyor? Kalbin asıl sahibi kimi sevmemizi istiyor. Nasıl sevmemizi istiyor. Ölçümüz nedir severken.
Unutmayalım ki sevdiğimiz insanda aradığımız asıl sahibimizden bir parçadır. Bir sıfattır belki, belki ilmi ilahidir.
Rabbimiz kendisine ulaşmamızı nasib etsin.
Hayırlarla ve dua ile.
bende yıllarca bir enstruman calmak istedim, çalmaya çalıştım. ama o kadar beceriksizdim ki hiç beceremedim. ve işte şimdi bir enstruman çalabilmeyi çalmayı sırf bunun için istiyorum. çünkü ben onu buldugun halde kaybettim. çünkü...
Dünle gitti düne ait ne varsa cancaðýzým, bugün yeni þeyler söylemek lazým
Akıl hastanesinde kalan sarışın, zayıf kız, aşkın ağır bedelini ödemiş.
Aklımıza mukayyet olsun Yaradan. Bu nasıl bir şey ki insanın aklını dahi oynatabiliyor. İçinde nasıl bir kor, nasıl bir öz var ki, insanın ona olan özlemi hiç bitmiyor. Bütün suretlere olan teveccüh de, bu kora yada özlem duyulan öze kapı aralamasından. Bir nevi vasileler yani. Vesile olana teveccüh böyle ise, kimbilir özdekine olan nasıldır. Rabbim surtelerde takılıp kalmadan, öze inebilmeyi nasip etsin. Ve nasiplilerden olmayıda.
Sonbaharda sadece İstanbul değil, hayat sesizleşiyor ve hüzün çöktürüyor insanın içine.
Saygılar.
ben de okuduğumda çok takılmıştım bu bölüme.. öyle içten öyle vuruyor insanı.. lakin asıl kitap bitince bir an dank ediyor kafanda, akıl hastanesindeki kız ne alaka, akıl hastanesi de nerden çıktı, neden yazıyor o sözcükler orda!
beni yeni bir kalemle tanıştıran biricik Kelebeğime teşekkür ve selam ile..
Yorum Gönder