Bir tarafı aydınlık olan hayatımızın bir diğer tarafı karanlık olabiliyor,
bir karanlık kaplıyor ortalığı birden, göz gözü görmüyor..
ama çok sürmüyor
dağılıyor kara bulutlar..
yepyeni ve duru bir aydınlığa bürünüyor yeniden alemimiz
alem gidiş gelişlerle, doğuş batışlarla dolu..
bir süreklilik değil bir değişim hakim..
böylelikle ne ebedi aydınlıkların ülfetiyle
ne ebedi karanlıkların zulmetiyle başbaşa kalıyoruz..
değişim süreçlerinde med-cezirler oluyor yüreğimizde
gidip gidip geliyor dalgalar...
bazen sertçe kayalara vuruyor
bazen incecik kumlar içinde dağılıyorlar...
sonsuz mutluluk yeri ve sonsuz zulmet yeri olmayan bu diyarda,
mutlulukların da sonunun
kötülüklerin de sonunun geleceğini düşünüp
dengede bir hayat geçirebilmek olsa keşke med-cezirlerden yükselen..
yüreğinizin aydınlığını ve karanlığını selamlıyor
Aydınlığın ve Karanlığın Sahibi'ne emanet ediyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder