19 Şubat 2007

Uzuvları yitirmek..

KADER DAHİLİNDE BİR kurşun vuracağı hedefe gidiyor, bir araba çarpacağı bedene doğru ilerliyor.. Bu ilerleyişten bihaber yürüyüp giden bir kimse, bir hastane odasında gözlerini açtığında, dünya bambaşka bir şekle bürünmüş oluyor.
Zevk ve mutluluklar bir yanda kalmışken, elem, ıstırap ve acı dolu günler başlıyor.
Bazen bunlar tam da hayatın en güzel zamanındayken, tam da işleri kurmuşken, tam feraha erecekken oluyor.. Feraha ermek diye bir kavramın dünya üzerinde olmadığını haykırırcasına “Dünyada rahat yoktur” sözü yankılanıyor dört bir yanda..
21 yaşında bir genç, bir kaza sonucu dört uzvunu da yitirip yatağa mahkum kalıyor..Sağlıklı olan akranları kendisini gördüklerinde gerçek olmasına ihtimal vermedikleri durumların bir film gibi karşılarında durduğunu fark ediyorlar..
Sapasağlam çocuğunun bir anda yatağa mahkum olmasıyla karşı karşıya kalan anne, çocuğuna karşı metanetle, cesaretle, şefkatle muamele ediyor. Ama oğlundan uzakta bir köşede, eli alnında, perişan vaziyette düşünüyorken onu gördüğümüzde, bu metanetin oğluna gösterdiği şefkate binaen oynanmış bir oyun olduğunu fark ediyoruz.
devamı>>

2 yorum:

avmuslu dedi ki...

Ne için yaşıyoruz..
Yaralanan çocuğa annesi yardım ediyor, şefkatle muamele ediyor. Dışarıdan sanki onun için yaşıyor sanılır.
Doktorlar, keza öyle. Hastaya hizmetleri ayrı bir Rahmaniyet ve Rahimiyet tecellisi Şafi ismi şerifinin burcunda.

Bu vatanı bekleyen nöbet askerleri de ayrı bir fedakarlık ikliminde.

Cümlesi eğer Hakk'a hizmete uzanıyor ise anlam kazanıyor. Eğer matlub olması
gerekende şaşırırsa insan şaşkınlıkta kalmıyor hasareti insan olma değerini de kaybediyor ne yazık ki.

Başkaları için fedakarlık ne güzel.
Uhuvvetin şen-i ne güzel.
Bunu da başkalarında, riyada ve yarı yolda bırakmayıp Hakk'a kıyam etmek,
Hakk'a rukü etmek ve Hakk'a secde etmek ne kadar güzel.

Eğer yaşamımız O'na bağlanıyorsa
anlam kazanıyor, renkleniyor, buudlar üstü buuda erişiyor.

Yoksa, evet, yoksa sağlam olsak bile
manen engellilerden de engelliyiz, ne yazık ki.
Engelimiz ve mahrumiyetimiz, mutlak Hakim (C.C)'i tanımadıkça artıyor.

Rabbimiz bizi hakiki manada sağlam ve akıllı eylesin, sırat'ı müstakime sevketsin,
yakin-i hakikiye mazhar eylesin, inşallah.
Amin.

Adsız dedi ki...

Ne kadar guzel anlatmissin canim, Ne kadar sukur etsek halimize azdir. Ama insanoglu bazi seylerin kiymetini kaybettikten sonra anliyor.. Rabbim zamaninda idrak edenlerden eylesin bizi ins.

Gecenlerde 21 yasinda gencecik bir arkadas vefat etti, menenjit hastaligi bir anda aldi goturdu onu aramizdan. Nasil oldugunu anlayamadik. Hayat bu kadar kisa, her alip verdigimiz nefesi ,son alip verecegimiz nefes oldugunu bilerek yasamak lazim..

Kardelen..