Bayramlaştığımız pancar işçilerinin çadırlarının önünde bir şefkat numunesi izliyoruz..
2 yaşındaki Berfin'in bir tanecik şekeri ve bir elmayı ne kadar sahiplendiğine dikkat çekmek gerek.. Şehir çocuklarını bir elma ile mutlu edebilir miyiz?..Ama bu çocuklar işte küçük bir şekerin, bir elmanın kıymetini çok iyi biliyorlar..
Rabbim bahtlarını açık eylesin
5 yorum:
allah yardımcıları olsun ınsallah
Haklisin ama sehirde yasayipta cok sefil hayat suren cocuklarda yok degil.Fakirlik elbette bir imtihan.Ama minikleri oyle boynu bukuk gorunce insanin ici cok tuhaf oluyor.Ne yapabilirize gelince en azindan etrafimizda boyle ufakliklar varsa onlara arada bir kucukde olsa hediyeler alabiliriz.En guzel hediye de onlarin egitimleri icin duzenli burs vermektir herhalde.
muhabbetle..
Fotoğraf bana yıllar önce Siirt'te görev yaptığım dönemi hatırlattı.Okul müdürümle bir çadır okulun açılışına gitmiştik bir köye.Yanıma loli pop şekerlerden almıştım.Çdırların arasında dolaşırken rastaldığım çocuklara uzattım onlardan ve ne oldu biliyor musunuz ?Korktular, onların öyle şekerleri olmamıştı hiç...
İstanbul gibi bir şehirde gençliğinin en deli çağını yaşayan lise öğrencilerine sahip oldukları ne çok şey olduğunu anlatmaya çalışıyorum.Ama nafile...
Maddi yanımız menvi yanımıza baskın geldiğinden beri, mutlu edemez olduk ne kendimizi ne de çocuklarımızı.
Ne kadar zor değil mi lise gençliğine bir şeyler anlatabilmek, hele ki bu çağda.. Televizyon yayınları ve diğer yayınlar böyle oldukça anlatmak da zor olacak. Gelecek nesil adına endişeleniyor insan. Rabbim kolaylık versin, mesleğiniz çok kutsal çok değerli. Rabbim gençliğimize basiret versin inşallah..
Muhabbetle
cimcime'nin annesi, çok haklısın, inşallah dediğin gibi onlara bir yardımımız dokunabilir, muhabbetle !
Yorum Gönder