İstanbul-Ankara yolu...İzmit körfezi.. 15-20 dk'dır süren bir taşıt kuyruğu..Besbelli ileride bir kaza ya da bayram yoğunluğu.
Nazan Bekiroğlu- LA kitabını okuyorum.
Nasibime düşen; Adem ile Havvayı okuduğum uzun soluklu bir körfez yolculuğu..Körfezin ufkunda koyu gri dağlar, dağların ortasına inmiş bir sıra bulut..
Adem'in tevbesinden önce, kasvet, karanlık, boğucu bir görüntü vardı. Adem tevbe etti, affolundu, yüreğim onunla birlikte ferahnak oldu.
Ve Rabbim sanki emir gönderdi Mikail'e, iki bulut ayrıldı birbirinden, koyu griler arasında, yakmayan, latif bir ışık hüzmesi indi körfez boyuna..Şimdi kalbimin üstündeki koyu gri örtüleri sanki şu siyah kanatlı kuşlar alıp uçurdular. Yeniden tebessüm etti kalbim.
Adem ile birlikte tevbe etti.
Masumluğunu hatırladı, hatalarına rağmen.. Lutfetti Rabbim, denizini, dağını, bulutunu, grisini, mavisini, kuşlarının kanatlarını ağaçlarının koyu yeşilini gözbebeklerimin ucuna, oradan zihnime, oradan da bilinmeyen bir yolla kalbime iliştirdi. Subhanallah..Rabbim ne büyk ve ne güzelsin !
