Kuşlar uzaklardan görününce..Kanatları böyle yakından belirince..
Kuş olmak isteriz biz de..Uçmak..Sıyrılıp kaçmak beden mahpusluğundan...
Rüzgar esince..Kuşlar kendini rüzgara bırakınca..
Bırakmak isteriz biz de..Gelip giden zamanın akışına kendimizi..
Kuşlar..rüzgara karşı da, rüzgarla da uçarlar..
Ama en güzeli..Rüzgardan bir yol yaparlar kendilerine, derelerin yatakları gibi..Birlikte yaparlar bu yolu..Bir "V" harfi şeklinde dizilirler..
Birliğin doğurduğu kuvveti sergilerler..
Toplu halde uçmak güç demektir..Birbirinden güç almak, ah ne güzeldir..
Toplumumuzda, V şeklinde kuş sürüleri artsa, gökyüzünde olduğu gibi..S şeklinde kıvırılıp birbirinden uzaklaşmasa kuşlar..
alfabemizde bile bulunmayan X harfi gibi çarpıklaşmasa..
O harfi gibi dönüp durmasa aynı yerde..
Biz de uçsak keşke..
Biz de, özgürlüğü, iliklerimize kadar hissetsek..
Güneşe kanatlarımızı verip, süzülsek böylece..
aşk-ı beka..
9 kasım 06
fotoğraf: pashazade/ist
flickr photo share
2 yorum:
Ayaklarımızın değerini bilmeyiz, ama kanatlarımız olsun isteriz
Galiba insan daima sahip olamadıklarının peşinde, ondan içimizdeki bu rahatsızlık, ondan bu doyumsuzluk.
Yatağa mahkum bir hastaya sorsak ,eminim özgürlügün adını yürümek koyardı.
Bizler yürüyoruz ya, "özgürlük" bizim için uçmak demek oluyor artık.
Evet " V " şeklindeki kuşlar artsın, ki gökyüzü kuşların camiisidir, orada kolkola girerler.
Bizlerde safları sıklaştiralım, etden duvar olalım.
İnsan olmakta uçmak kadar güzel, garanti ediyorum;)
Orası muhakkak sevgili monaruz,
uçmak bir semboldür..
kendi ülkemizde kendi özdeğerlerimizden yoksun bir şekilde yaşamak özgürlüğe hasret bırakıyor insanı..
Dileğinize katılıyorum..
Safları sıklaştıralım inşallah:)
Yorum Gönder